بیوتکنولوژی
علی شیخی نژاد؛ عبدالمجید لباب پور؛ نسرین معظمی
دوره 28، شماره 2 ، تابستان 1394، ، صفحه 344-353
چکیده
در این پژوهش، اثر هم زدن با هوا و هم زدن با چرخش ظرف کشت بر میزان تولید زیست توده ی اسپیرولینا در 5 محیط کشت متفاوت بررسی شد. اسپیرولینا در همه ی محیط های کشت رشد کرد. در هم زدن با چرخش ظرف کشت، اسپیرولینا در مدت زمان کوتاه تری به بیشترین میزان رشد و تولید زیست توده خشک g L-1-0/4 و در هم زدن با هوا، تولید زیست توده به g L-1-68/3 رسید. درهم زدن با چرخش ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر هم زدن با هوا و هم زدن با چرخش ظرف کشت بر میزان تولید زیست توده ی اسپیرولینا در 5 محیط کشت متفاوت بررسی شد. اسپیرولینا در همه ی محیط های کشت رشد کرد. در هم زدن با چرخش ظرف کشت، اسپیرولینا در مدت زمان کوتاه تری به بیشترین میزان رشد و تولید زیست توده خشک g L-1-0/4 و در هم زدن با هوا، تولید زیست توده به g L-1-68/3 رسید. درهم زدن با چرخش محیط کشت، بیش ترین تولیدزیست تودهg L-1-0/4 در محیط کشت زاروک و کم ترین تولید در محیط کشت نمک دریا وبرابر با g L-1-27/2 بود. بیش ترین تولید زیست توده در همزدن با هوا g L-1-68/3 در محیط کشت زاروک و کم ترین تولید زیست توده در محیط کشت شولسر و برابر با g L-1-45/2 بود. در طول دوره ی کشت در هم زدن با چرخش ظرف کشت، pH به طور مداوم و تدریجی افزایش یافت و در بیش ترین مقدار به 9/10 رسید اما در کشت های همزدن با هوا، pH از روز هفتم و در 4/9 بدون تغییر ماند. در محیط کشت نمک دریا، میزان تولید زیست توده در شرایط هم زدن با هوا بیش تر از حالت هم زدن با چرخش ظرف کشت بود. بر اساس نتایج این مطالعه، تنش، اثر زیادی بر رشد و تولید زیست توده اسپیرولینا دارد و با کاهش تنش، راندمان تولید صنعتی زیست توده در کشت اسپیرولینا افزایش می یابد.
فیزیولوژی
مریم رضاییان؛ محمد علی فرامرزی؛ وحید نیکنام؛ حسن ابراهیم زاده
دوره 27، شماره 4 ، زمستان 1393، ، صفحه 661-673
چکیده
در این پژوهش، اثر تنش شوری بر رشد و زیمایه های پاداکساینده در آخر فاز لگاریتمی رشد Nostoc ellipsosporum و Nostoc piscinale مورد بررسی قرارگرفت. بر اساس نتایج رشد این دو گونه سیانوباکتری با افزایش غلظت نمک افزایش می‌یابد. این دو گونه به منظور کاهش اثرات مخرب انواع فعال اکسیژن از زیمایه‌های پاداکساینده ای مانند CAT، SOD، POX و PPO استفاده می‌کنند و با افزایش ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر تنش شوری بر رشد و زیمایه های پاداکساینده در آخر فاز لگاریتمی رشد Nostoc ellipsosporum و Nostoc piscinale مورد بررسی قرارگرفت. بر اساس نتایج رشد این دو گونه سیانوباکتری با افزایش غلظت نمک افزایش می‌یابد. این دو گونه به منظور کاهش اثرات مخرب انواع فعال اکسیژن از زیمایه‌های پاداکساینده ای مانند CAT، SOD، POX و PPO استفاده می‌کنند و با افزایش شوری فعالیت این زیمایه‌ها افزایش می‌یابد. بالاتر بودن محتوای ذاتی پرولین در N. ellipsosporum نسبت به N. piscinal می تواند یک از عوامل تحمل بالاتر گونه اول نسبت به شوری باشد. مالون دی آلدئید(MDA) در گونه های مورد مطالعه در N. ellipsosporum نسبت به N. piscinal در شرایط کنترل و در تمام سطوح شوری کمتر است. به علاوه محتوای تمام فیکوبیلی پروتئین‌های مورد مطالعه در این تحقیق در یاخته هایN. ellipsosporum نسبت به گونه دیگر بالاتر بوده و تحت تنش شوری افزایش قابل ملاحظه را نشان می دهد. فیکوبیلی پروتئین ها به عنوان پادکساینده های غیر زیمایه ای در کنار زیمایه های پاداکساینده می توانند عامل مقاومت بیشتر N. ellipsosporum نسبت به N. piscinal باشند. نسبت مجموع فیکواریترین و فیکوسیانین به آلوفیکوسیانین نیز به عنوان شاخص اندازه فیکوبیلی زوم نیز مورد محاسبه قرار گرفت. اندازه فیکوبیلی زوم تحت تنش شوری در هر دوگونه افزایش می یابد ولی این افزایش در در N. ellipsosporum نسبت به گونه دیگر بیشتر است. می توان نتیجه گیری کرد که این سبانوباکتری با افزایش اندازه فیکو بیلی زوم و افزایش کارائی انتقال انرژی نورانی با تنش شوری مقابله می کند.
