ژنتیک
صمد علیون نظری؛ جعفر حاجی لو؛ مهرشاد زین العابدینی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 تیر 1400
چکیده
در آلبالو همانند سایر گونه‌های جنس پرونوس خودناسازگاری گامتوفیتی وجود دارد. در این پژوهش روابط گرده با مادگی تعداد 10 ژنوتیپ برتر آلبالو با استفاده از روش‌های بیولوژیک و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. در روش بیولوژیکی، دانه گرده در مرحله بادکنکی (در مرحله D فنولوژیکی) از گل‌ها تهیه و پس از ارزیابی رشد و درصد جوانه‌زنی در محیط کشت، ...
بیشتر
در آلبالو همانند سایر گونه‌های جنس پرونوس خودناسازگاری گامتوفیتی وجود دارد. در این پژوهش روابط گرده با مادگی تعداد 10 ژنوتیپ برتر آلبالو با استفاده از روش‌های بیولوژیک و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. در روش بیولوژیکی، دانه گرده در مرحله بادکنکی (در مرحله D فنولوژیکی) از گل‌ها تهیه و پس از ارزیابی رشد و درصد جوانه‌زنی در محیط کشت، در زمان مناسب اقدام به اخته کردن گل‌ها کرده و گرده‌افشانی به صورت گرده افشانی آزاد، خود و دگر گرده افشانی کنترل شده در باغ صورت گرفت. در روش مولکولی از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز با استفاده از آغازگرهای عمومی برای شناسایی آلل‌های S استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان جوانه‌زنی دانه گرده در سطح کلاله در حالت خودگرده‌افشانی و از نظر تعداد لوله گرده در بخش بالایی و پایینی خامه و درون تخمدان بیشترین مربوط به حالت گرده‌افشانی آزاد بود. نه آلل S (S4، S6، S9، S6m2، S24، S26، S35، S36b و S36a) شناسایی شد که آلل‌های S6/S6m2، S24 و S9 دارای بیشترین فراوانی می‌باشد. مطالعه ما ثابت کرد که تنوع آلل‌های S پایین بوده که نشان دهنده تنوع ژنتیکی پایین در بین ژنوتیپ‌های مورد بررسی می‌باشد. با توجه به رشد لوله گرده در طول خامه و تخمدان در تمامی حالت های گرده‌افشانی در تمامی ژنوتیپ‌ها می‌توان گفت که همه ژنوتیپ‌ها از لحاظ گرده‌افشانی سازگار هستند.
