آویشن دنایی (Thymus daenensis )، متعلق به خانواده نعناییان (Lamiaceae) می‌باشد و در مناطق نیمه­خشک ایران رویش وسیعی دارد. این گیاه به­دلیل خواص دارویی فراوان مورد برداشت بسیار قرارگرفته و در معرض خطر انقراض می‌باشد. به­همین دلیل کشت بافت درون­شیشه­ای این گیاه روشی مفید برای تکثیر آن است. یکی از مشکلات کشت بافت درون­شیشه ای، پدیده شیشه­ای شدن می‌باشد. بر اساس تحقیقات گذشته، این مشکل تا حدودی با به­کارگیری سالیسیلیک اسید در گیاه آویشن دنایی حل‌شده است (12). سالیسیلیک اسید یک هورمون گیاهی است که در تنشهای محیطی بعنوان تنظیم‌کننده و پیام‌رسان عمل می‌کند (13). شیشه­ای شدن می­تواند به­دلیل افزایش تولید گونه­های فعال اکسیژن و اختلال در پاکسازی هیدروژن پراکسید (H₂O₂) ایجاد شود (12).

H₂O₂ به­عنوان یک‌گونه فعال اکسیژن (ROS)، در طی دهه­های اخیر بسیار موردتوجه قرارگرفته است. این مولکول در بسیاری از تنش­های محیطی اعم از زیستی یا غیرزیستی در گیاهان ایفای نقش می‌کند. اخیراً مشاهده‌شده است که H₂O₂ در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک مانند پیری، تنفس نوری و فتوسنتز، کنترل باز و بسته شدن روزنه، فرایند چرخه سلولی و رشد و نمو شرکت دارد (14). از طرفی افزایش و تجمعH₂O₂ ، خود نوعی تنش اکسیداتیو به شمار می آید که باعث آغاز فرایند مرگ سلولی می‌شود. بنابراین، بقای همه ارگانیسمهای هوازی بستگی به هوموستازی H₂O₂دارد. این هوموستازی شامل تولید H₂O₂ از مسیرهای مختلف و پاکسازی آن می‌باشد. اخیراً نقش کاتابولیسم پلی­آمین‌ها در تولید H₂O₂ بسیار مورد توجه قرارگرفته ­است (21). سیستم پاکسازی H₂O₂ شامل مسیرهای آنزیمی و غیرآنزیمی می‌باشد. آنزیم‌های جاروب کننده H₂O₂ شامل سوپراکسید دسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POX)، آسکوربات پراکسیداز (APX) و گلوتاتیون ردوکتاز (GR) می‌باشند (4). آنتی‌اکسیدان‌های غیرآنزیمی شامل توکوفرولها، آسکوربیک اسید، گلوتاتیون(GSH) و پلی­آمین‌ها هستند (4).

بر طبق نتایج حسن نژاد و همکاران (2011)، سالیسیلیک اسید از طریق تغییر در متابولیسم پلی­آمین‌ها سلول را تحت تأثیر قرار می‌دهد (12). پلی آمین‌ها، پلی­کاتیونهای آلیفاتیک با وزن مولکولی کم، غیرپروتئینی و راست زنجیر می‌باشند که در تمام سلولهای پروکاریوت و یوکاریوت یافت می‌شوند (17). پلی­آمینها شامل پوترسین، اسپرمیدین، اسپرمین و کاداوارین می‌باشند (17). پلی­آمینها در همه بخشهای سلول گیاهی شامل هسته، میتوکندری، کلروپلاست و واکوئل حضور دارند، که این موضوع اهمیت نقش آنها در فرایندهای گوناگون سلولی ازجمله پاسخ به تنشهای زیستی و غیرزیستی را نشان می‌دهد (3، 17، 19و 21). تنظیم سطح پلی­آمینهای آزاد در سلول به‌طور مؤثری توسط کاتابولیسم پلی­آمین‌ها صورت می‌گیرد. همچنین محصولات کاتابولیسم پلی­آمین‌ها می‌توانند نقش فیزیولوژیکی مهمی را تحت شرایط عادی و تنش ایفا کنند (21). در گیاهان کاتابولیسم پلی­آمین‌ها توسط آنزیم‌های دی­آمین اکسیداز و پلی­آمین اکسیدازها صورت می‌گیرد. تحقیقات گذشته نشان داده است که آنزیم پلی­آمین اکسیداز در بخشهای مختلف سلولی شامل پراکسی زوم، سیتوپلاسم و آپوپلاست فعالیت دارد (21). یکی از محصولات جانبی کاتابولیسم پلی­آمین‌ها توسط آنزیم­ پلی­آمین اکسیداز، H₂O₂ می‌باشد (21). H₂O₂ تولید شده در آپوپلاست می‌تواند در واکنش لیگنینی شدن دیواره مورد استفاده قرارگیرد و در نهایت باعث استحکام دیواره سلولی شود (21). از طرفی افزایش H₂O₂ از طریق کاتابولیسم پلی­آمینها، می­تواند بر روی بیان ژنهای آنتی‌اکسیدانی مرتبط با تنش تأثیر بگذارد (21). 

مطالعات پیشین نشان داده است که سالیسیلیک اسید تأثیرات مختلفی بر سیستم آنزیمی آنتی‌اکسیدانی و سطح H₂O₂ نشان می‌دهد (13). باتوجه به تحقیقات گذشته در زمینه تأثیر سالیسیلیک اسید بر تغییرات سطوح پلی­آمینها در گیاه آویشن دنایی (12)، در پژوهش حاضر تأثیر سالیسیلیک اسید بر روی فعالیت پلی­آمین اکسیداز در کالوس این گیاه مورد بررسی قرارگرفت.

مواد و روشها

کشت کالوس: از ریشه گیاهچه­های آویشن دنایی کشت شده در محیط MS حاوی هورمون NAA، کالوس این گیاه به­دست آمد. سپس کالوسها بمنظور ازدیاد در محیط MS (5.7=pH ) به تعداد 5 عدد در هر شیشه واکشت داده شدند.

شیشه­های حاوی کالوسها در اتاق کشت با دوره نوری 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی، با دمای 2±23 درجه سانتی‌گراد و شدت نور 2200  لوکس نگه­داری شدند. سپس کالوس­ها به تعداد 85 عدد با غلظت­های 0، 5، 10 و20 میکرومولار سالیسیلیک اسید تیمار شدند. نمونه‌برداری پس از 14 روز بمنظور انجام آزمایشهای بعدی صورت گرفت.

سنجش مقدار هیدروژن پراکسید (H₂O₂): اندازه­گیری H₂O₂به روش ولیکوا و همکاران (2000) انجام شد (26). 1/0 گرم بافت تازه گیاهی در 1 میلی‌لیتر بافر استخراج شامل تری­کلرو­استیک اسید 1 درصد حجمی -حجمی به مدت 2 دقیقه در هاون سرد هموژن شد. عصاره­ها در rpm4000 به مدت 10 دقیقه در دمای 4 درجه سانتی‌گراد سانتریفیوژ شدند. 200 میکرولیتراز محلول رویی با 500 میکرولیتر پتاسیم یدید (M 1) و 500 میکرولیتر بافر فسفات پتاسیم (mM10, 7pH=) مخلوط گردید و غلظت H₂O₂در طول‌موج 390 نانومتر توسط دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه‌گیری شد. غلظت H₂O₂ در هر نمونه با کمک معادله حاصل از منحنی استاندارد محاسبه شد.

سنجش فعالیت آنزیم کاتالاز: اندازه‌گیری کاتالاز به روش کار و همکاران (1976) صورت گرفت (16) مقدار 50 میلی­گرم بافت تازه گیاهی به مدت 2 دقیقه در هاون چینی سرد با  2میلی‌لیتر بافر فسفات سدیم (Mm1/0,8/6pH=) هموژن شد. عصاره­ها در 15000rpm به مدت 10 دقیقه در دمای 4 درجه سانتی‌گراد سانتریفیوژ شدند و محلول رویی برای اندازه‌گیری فعالیت آنزیمی و مقدار پروتئین محلول استفاده شد. سنجش فعالیت آنزیم کاتالاز بر اساس روش چانس و مائلی (1955) (7) همراه با تغییراتی جزئی انجام شد. 5/1 میلی‌لیتر بافر فسفات سدیم (mM50 ، 8/6pH=) و 100 میکرولیتر H₂O₂ 2/0 مولار به 200 میکرولیتر عصاره آنزیمی اضافه شد. فعالیت آنزیمی با اضافه کردن H₂O₂ به مخلوط واکنش شروع می‌گردد. میزان کاهش جذب نور در طول‌موج 240 نانومتر به مدت 8 دقیقه توسط دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه‌گیری گردید. فعالیت آنزیم برحسب واحد جذب در دقیقه به ازای هر میلی‌گرم پروتئین به‌صورت OD₂₄₀ min^-1mg^-1PrΔ محاسبه شد (7). اندازه‌گیری پروتئین محلول به روش برادفورد (1976) انجام گرفت (6) .

سنجش فعالیت آنزیم پراکسیداز: اندازه­گیری پراکسیداز به روش رولی و همکاران (2004) انجام شد (23). 1/0 گرم بافت تازه گیاهی در1 میلی‌لیتر بافر فسفات سدیم (mM1/0,7pH=) به مدت 2 دقیقه در هاون سرد هموژن شد. عصاره­ها در  rpm 4000 به مدت 10 دقیقه در دمای 4 درجه سانتی‌گراد سانتریفیوژ شدند و فاز بالایی برای اندازه‌گیری فعالیت آنزیمی و مقدار پروتئین محلول استفاده شد. 100 میکرولیتر از محلول رویی با 450 میکرولیترH₂O₂  (mM20) و450 میکرولیتر گلایکول  2 درصد مخلوط شدند و میزان تغییرات جذب در طول 3 دقیقه و در طول‌موج 510 نانومتر توسط دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه‌گیری گردید. فعالیت آنزیم به‌ صورت
OD₅₁₀ min^-1mg^-1PrΔ بیان شد (17). اندازه‌گیری پروتئین محلول به روش برادفورد (1976) انجام گرفت (6).

سنجش فعالیت آنزیم پلی­آمین اکسیداز: اندازه‌گیری فعالیت پلی­آمین اکسیداز به روش Smith (1974) همراه با تغییرات جزئی انجام شد (25). 065/0 گرم بافت تازه گیاهی در 1 میلی‌لیتر بافر فسفات سدیم (mM100 ، 5/6pH=) به مدت 2 دقیقه در هاون سرد هموژن شد. عصاره­ها در  rpm 12000به مدت 10 دقیقه در دمای 4 درجه سانتی‌گراد سانتریفیوژ شدند. سپس فاز بالایی برای اندازه‌گیری فعالیت آنزیمی و مقدار پروتئین محلول استفاده شد. 100 میکرولیتر از محلول رویی با 500 میکرولیتر بافر استخراج و 50 میکرولیتر گلایکول (mM25) و 50 میکرولیتر پراکسیدازHRP  (mg.ml^-11) مخلوط شد و پس از انکوبه­شدن بمدت 2 دقیقه در دمای اتاق (2±23 درجه سانتی گراد)، 50 میکرولیتر اسپرمین (mg.ml^-15/0) به مخلوط واکنش اضافه شد. تغییرات جذب بین زمان­های
0 و 60 دقیقه و در طول موج 470 نانومتر توسط دستگاه اسپکتروفتومتر UV - Visble مدل
Specord210-anallytikjena اندازه‌گیری شدند. فعالیت آنزیم به‌صورت OD₄₇₀ min^-1mg^-1PrΔ بیان شد (18). اندازه‌گیری پروتئین محلول به روش برادفورد (1976) انجام گرفت (6).

تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌ها: آزمایشات در قالب طرحهای کاملاً تصادفی (CRD) انجام شد. برای تعیین اختلاف معنی‌داری بین تیمارها آنالیز واریانس یک‌طرفه
(One- Way ANOVA) انجام شد. بمنظور بررسی میانگین‌های تیمارهای معنی‌دار شده (ویا دارای احتمال معنی‌دار) از آزمون LSD در سطح احتمال (0.05P≤) استفاده شد. آزمایشات با 5 تکرار صورت گرفت و آنالیز آماری آنها با استفاده از نرم‌افزار (version 18) SPSS انجام شد.  

نتایج

نتایج حاصل از بررسی H₂O₂ نشان داد که مقدار H₂O₂ در کالوس آویشن دنایی تیمار شده با سالیسیلیک اسید افزایش یافت. همزمان با افزایش غلظت سالیسیلیک اسید میزانH₂O₂  روند صعودی نشان داد. به‌طوری که در تیمار با غلظت 20 میکرومولار سالیسیلیک اسید، میزانH₂O₂  در مقایسه با تیمار شاهد (فاقد سالیسیلیک اسید) به مقدار 43/1 برابر افزایش معنی‌داری را نشان داد (شکل 1).

شکل1- تأثیر غلظت‌های مختلف (0، 10، 20و 50 میکرومولار) سالیسیلیک اسید بر میزان H₂O₂در کالوس آویشن دنایی پس از 14 روز. مقادیر میانگین 5 تکرار ± خطای معیار می‌باشد. تفاوت معنی‌دار بین میانگین‌ها در سطح احتمال 0.05P≤ نشاندار می‌باشد

سالیسیلیک اسید بر آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان مورد بررسی (کاتالاز و پراکسیداز کل محلول) تأثیر متفاوتی داشت. نتایج مقایسه میانگین فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمارهای مختلف سالیسیلیک اسید نشان می‌دهد که حضور کالوسها در غلظت‌های مختلف سالیسیلیک اسید تغییر محسوسی بر فعالیت کاتالاز ایجاد نمی‌کند (شکل2). درحالیکه میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز در کالوسهای تیمار شده با سالیسیلیک اسید نسبت به کالوس تیمار شاهد کاهش یافت. نتایج نشان داد که سالیسیلیک اسید بازدارنده فعالیت پراکسیداز می‌باشد که این اثر بازدارندگی در غلظت 20 میکرومولار سالیسیلیک اسید نسبت به سایر غلظت‌ها بیشتر و معنی­دار می‌باشد. بطوریکه فعالیت آنزیم پراکسیداز در این تیمار نسبت به شاهد در حدود 5/2 برابر کاهش یافت (شکل 2).

شکل2- تأثیر غلظت‌های مختلف (0، 10، 20و 50 میکرومولار) سالیسیلیک اسید بر میزان فعالیت کاتالاز در کالوس آویشن دنایی پس از 14 روز. مقادیر میانگین 5 تکرار ±خطای معیار می‌باشد. در سطح احتمال 0.05P≤ تفاوت معنی‌داری بین میانگین‌ها مشاهده نشد

شکل3- تأثیر غلظت‌های مختلف (0، 10، 20و 50 میکرومولار) سالیسیلیک اسید بر میزان فعالیت پراکسیداز در کالوس آویشن دنایی پس از 14 روز. مقادیر میانگین 5 تکرار ± خطای معیار می‌باشد. تفاوت معنی‌دار بین میانگین‌ها در سطح احتمال 0.05P≤  نشاندار می‌باشد

نتایج حاصل از بررسی فعالیت آنزیم پلی آمین اکسیداز در غلظت‌های متفاوت سالیسیلیک اسید نشان داد که اثر غلظت سالیسیلیک اسید بر روی فعالیت این آنزیم معنی‌دار می‌باشد. بطوریکه در غلظت‌های 10 و 20 میکرومولار سالیسیلیک اسید روند صعودی معنی‌داری در فعالیت این آنزیم مشاهده شد (شکل4). بنابراین سالیسیلیک اسید محرک فعالیت پلی امین اکسیداز است و این تأثیر وابسته به غلظت سالیسیلیک اسید می‌باشد (شکل4).

شکل4- تاثیر غلظتهای مختلف (0، 10، 20و 50 میکرومولار) سالیسیلیک اسید بر میزان فعالیت پلی آمین اکسیداز در کالوس آویشن دنایی پس از 14روز.  مقادیر میانگین 5 تکرار ± خطای معیار می‌باشد. تفاوت معنی‌دار بین میانگین‌ها در سطح احتمال 0.05P≤ نشاندار می‌باشد

بحث و نتیجه‌گیری

در گیاهان H₂O₂بعنوان یک‌گونه فعال اکسیژن در بسیاری از تنشهای زیستی و غیر زیستی ایفای نقش می‌کند (14). اما مقادیر بالای این ماده بعنوان یک تنش اکسیداتیو بشمار می‌رود (14). سطوح تولید و پاکسازی این ماده هر دو در هموستازی این ماده نقش دارند. یکی از راههای تولید H₂O₂ در سلول ، آنزیم پلی آمین اکسیداز می‌باشد (21). مسیرهای پاکسازی H₂O₂ شامل مسیرهای آنزیمی (مثل آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز) و مسیرهای غیر آنزیمی است (4).

تیمار گیاهان با سالیسیلیک اسید باعث تغییر در متابولیسم پلی آمینها می‌شود (12). پلی آمین اکسیداز آنزیم کاتابولیسم کننده پلی آمین­ها می‌باشد که یکی از محصولات واکنش این آنزیم H₂O₂ است (21). بنابراین تغییر در فعالیت این آنزیم می‌تواند بر میزان H₂O₂ مؤثر باشد. در پژوهش حاضر تاثیر سالیسیلیک اسید بر میزان فعالیت آنزیم پلی آمین اکسیداز در کالوسهای آویشن دنایی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین فعالیت دو آنزیم آنتی‌اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز به‌عنوان آنزیم‌های پاکسازی کننده H₂O₂ نیز اندازه‌گیری شد.

همان­طور که در نتایج مشاهده شد، افزایش H₂O₂ می‌تواند از طریق تاثیر سالیسیلیک اسید بر فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و پلی آمین اکسیداز صورت بگیرد. آنزیم‌های متعددی ازجمله آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز در شرایط تنش باعث پاکسازی H₂O₂ می‌شوند. آنزیم کاتالاز در شرایط تنش شدید (نظیر غلظتهای بالای سالیسیلیک اسید) که H₂O₂ تجمع زیادی دارد می‌تواند فعال شود و با پاکسازی H₂O₂ مانع آسیب اکسیداتیو ­شود. تاثیر سالیسیلیک اسید بر فعالیت کاتالاز در مورد چند گیاه بررسی‌شده­ و اثر بازدارنده سالیسیلیک اسید بر روی فعالیت این آنزیم مشاهده شده است. در این مطالعات صورت گرفته غلظت سالیسیلیک اسید بسیار بالا بوده­است که باعث افزایش ناگهانی H₂O₂ شده است (11). افزایش H₂O₂ بعنوان تنش اکسیداتیو باعث مرگ برنامه­ریزی شده سلولی می‌گردد (4). در پژوهش حاضر غلظتهای خیلی کم سالیسیلیک اسید بکار گرفته‌شده است. نتایج حاصله نشان داده است که در چنین شرایطی سالیسیلیک اسید بر روی کاتالاز تاثیر نداشته ولی باعث افزایش ملایم مقدار H₂O₂ گردید. سالیسیلیک اسید بر فعالیت آنزیم اکسیداتیو پراکسیداز نیز تاثیر بازدارنده دارد (18). این تاثیر بازدارنده در پژوهش حاضر نیز مشاهده شد. پراکسیداز در مقایسه با کاتالاز به تیمار سالیسیلیک اسید حساسیت بیشتری را نشان داد. این موضوع بیانگر آن است که افزایش H₂O₂ می‌تواند در نتیجه کاهش فعالیت پراکسیداز ­باشد. اما افزایش H₂O₂ فقط درنتیجه کاهش فعالیت پراکسیداز نمیباشد.

پیش تیمار بذر گندم (Triticum aestivum) با غلظت 0.5 میلی مولار سالیسیلیک اسید باعث کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز شد (1). همچنین سالیسیلیک اسید باعث کاهش فعالیت این آنزیم در گیاه ریحان (Octimum basilicum) گردید (2).از آنجایی که سالیسیلیک اسید بازدارنده فعالیت آنزیم کاتالاز می‌باشد و چون این آنزیم باعث پاکسازی هیدروژن پراکسید می‌گردد، با کاهش فعالیت این آنزیم هیدروژن پراکسید افزایش میابد (11). هیدروژن پراکسید در غلظتهای بالا سمی بوده و توسط آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی پاکسازی میگردد، اما در غلظتهای پایین نقش سیگنال را در فرآیندهای انتقال پیام بازی می‌کند و باعث فعال شدن ژنهای وابسته به مقاومت در گیاه میشود (10). همچنین گزارشاتی مبنی بر تغییر در الگوی فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان در شرایط تنش عناصر سنگین و دیگر تنش­های غیرزنده، تحت تیمارهای سالیسیلیک اسید و بدون آن ارائه شده­است (20). این نتایج بیان میدارد که سالیسیلیک اسید با اتصال به کاتالاز باعث کاهش فعالیت آن در توتون (8) و چندگونه دیگر گیاهی (24)  میشود. اما در پژوهش حاضر به علت پایین بودن غلظت سالیسیلیک اسید بکار رفته، این اثر بازدارنده روی کاتالاز مشاهده نشد.

سالیسیلیک اسید در غلظتهای بالاتر به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث فعال شدن آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان میشود. این ماده بعنوان سوبسترای دهنده الکترون برای آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز عمل می‌نماید. در بیشتر موارد مشاهده شده­است که افزایش غلظت سالیسیلیک اسید به 1 میلی مولار فعالیت آنزیم را در مقایسه با غلظت 5/0 میلی مولار که کاهنده فعالیت آنزیمی بود، افزایش می‌دهد. این‌طور به نظر ­مارسد که این افزایش غلظت خود به‌صورت یک تنش در گیاه عمل می‌کند که باعث ارتقای سیستم آنتی‌اکسیدانی آنزیمی گیاه میشود. در ذرت نیز پیش تیمار بذر با سالیسیلیک اسید باعث افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان میشود (15).

نتایج جدید بدست آمده، چند نوع پلی آمین­اکسیداز را در سلول گیاهی نشان می‌دهند که شامل پلی آمین­اکسیدازهای آپوپلاستی، پراکسی­زومی و سیتوپلاسمی ­می‌باشند. آنزیم پلی آمین­اکسیداز، اسپرمین و اسپرمیدین را اکسید کرده و یکی از محصولات جانبی این واکنش H₂O₂ می‌باشد. تولید H₂O₂ از طریق آنزیم پلی آمین­ اکسیداز بدو صورت انجام می‌پذیرد. به‌طورکلی در گیاهان انجام واکنش تبدیل اسپرمین و اسپرمیدین به پوترسین و از طرف دیگر اکسیداسیون اسپرمین و اسپرمیدین در آپوپلاست نقش مهمی دارد (9و 21). همچنین سطح H₂O₂ آپوپلاستی نقش کلیدی در تنظیم رشد سلول و توسعه و لیگنینی شدن دیواره سلولی دارد (22). پلی آمین اکسیداز اندازه‌گیری شده در این پژوهش، نوع آپوپلاستی می‌باشد.

بر اساس نتایج این پژوهش، نقش سالیسیلیک اسید در تغییرات مقدار پلی آمینها احتمالاً از طریق تنظیم فعالیت پلی آمین اکسیداز آپوپلاستی و مقدار H₂O₂ آپوپلاستی اعمال میشود و از این طریق ­می‌تواند یکی از دلایل کاهش شیشه­ای شدن در آویشن دنایی باشد. مطالعات صورت گرفته نقش احتمالی تغییرات در متابولیسم پلی آمینها را در فرآیند لیگنینی شدن و کاهش شیشه­ای شدن تقویت می‌کند (5و 12). به عبارتی طبق نتایج حسن نژاد و همکاران (2011) سالیسیلیک اسید بر متابولیسم پلی آمین‌ها مؤثر است (12). این فرضیه وجود دارد که این امر از طریق تاثیر بر فعالیت آنزیم پلی آمین اکسیداز صورت می‌گیرد. نتایج پژوهش حاضر این فرضیه را تقویت کرد. بنابراین سالیسیلیک اسید می‌تواند با تاثیر بر روی فعالیت پلی آمین اکسیداز، روی متابولیسم پلی آمین‌ها تاثیر داشته و باعث کاهش شیشه‌ای شدن گردد.