بیوسیستماتیک
سمیه باقری؛ حسن زارع مایوان؛ مهدی حیدری
دوره 33، شماره 4 ، زمستان 1399، ، صفحه 943-957
چکیده
منطقه حفاظت‌شده دینار کوه در جنوب شهرستان آبدانان استان ایلام واقع است و تاکنون از لحاظ پوشش گیاهی مورد بررسی قرار نگرفته است. تأثیر تغییر اقلیم در منطقه حفاظت شده دینار کوه، در سال‌های اخیر و به‌ویژه در سال 1396با افزایش دما و کاهش بارندگی به شدت محسوس بوده است. ترکیب گونه‌ای پوشش گیاهی منطقه می‌تواند نقش مهمی در مقدار تأثیرپذیری ...
بیشتر
منطقه حفاظت‌شده دینار کوه در جنوب شهرستان آبدانان استان ایلام واقع است و تاکنون از لحاظ پوشش گیاهی مورد بررسی قرار نگرفته است. تأثیر تغییر اقلیم در منطقه حفاظت شده دینار کوه، در سال‌های اخیر و به‌ویژه در سال 1396با افزایش دما و کاهش بارندگی به شدت محسوس بوده است. ترکیب گونه‌ای پوشش گیاهی منطقه می‌تواند نقش مهمی در مقدار تأثیرپذیری جامعه گیاهی از نوسانات بارندگی داشته باشد. در این تحقیق، فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان این منطقه در ارتفاع 1300 تا 1900 متر بررسی گردید. شکل زیستی گیاهان با استفاده از روش رانکایر مشخص شد. در این مطالعه در مجموع 142 گونه متعلق به 105 جنس و 29 خانواده شناسایی شد. Asteraceae (30 گونه)، Papilionaceae (21 گونه)، Poaceae (14 گونه) و Lamiaceae و Caryophyllaceae ( هرکدام 8 گونه) به ترتیب 12/21، 79/14، 85/9 و 63/5 درصد از فلور این منطقه را تشکیل میدهند. 87 درصد گونه‌ها به ناحیه رویشی ایران-تورانی تعلق دارند. تروفیتها (45 %) و همی کریپتوفیت ها (34 %) رایجترین اشکال زیستی گیاهان این منطقه هستند.
بیوسیستماتیک
نواز خرازیان؛ فهیمه عبائیان؛ مهدی یوسفی
دوره 30، شماره 1 ، بهار 1396، ، صفحه 67-84
چکیده
منطقه حفاظت شده زرچشمه در فاصله 60 کیلومتری جنوب غربی شهرضا، شمال روستای اسفرجان، 12 کیلومتری روستای هونجان و در فاصله 130 کیلومتری شهر اصفهان واقع شده است. هدف از این تحقیق بررسی ترکیب فلوریستیکی، اشکال رویشی، تعیین پراکنش جغرافیایی (کوروتیپ)، و ارزش حفاظتی، دارویی، سمی و مرتعی گیاهان این منطقه است. کلیه داده های حاصل از این تحقیق برای ...
بیشتر
منطقه حفاظت شده زرچشمه در فاصله 60 کیلومتری جنوب غربی شهرضا، شمال روستای اسفرجان، 12 کیلومتری روستای هونجان و در فاصله 130 کیلومتری شهر اصفهان واقع شده است. هدف از این تحقیق بررسی ترکیب فلوریستیکی، اشکال رویشی، تعیین پراکنش جغرافیایی (کوروتیپ)، و ارزش حفاظتی، دارویی، سمی و مرتعی گیاهان این منطقه است. کلیه داده های حاصل از این تحقیق برای اولین بار از این منطقه گزارش می شود. نتایج حاصل از این بررسی چنین نشان می دهد که در مجموع تعداد 150 گونه متعلق به 115 جنس و33 تیره از گیاهان آوندی در این منطقه وجود دارد. 7 تیره، 21 جنس و 25 گونه متعلق به تک لپه ایها و 26 تیره، 94 جنس و 125 گونه متعلق به دو لپه ایها میباشد. همچنین تیره Asteraceae با دارا بودن 22 جنس و 28 گونه بزرگترین تیره های موجود در این منطقه می باشند. با بهره گیری از روش Raunkiaer، طیف زیستی منطقه نیز حاکی از آن است که 50 درصد از گونه ها همی کریپتوفیت، 25 درصد تروفیت، 11 درصد ژئوفیت، 7 درصد کامافیت، 4 درصد فانروفیت و 3 درصد هیدروفیت می باشند. همچنین از لحاظ پراکندگی جغرافیایی 73 درصد ایرانی-تورانی را به خود اختصاص داده است. شایان ذکر است که 29 گونه انحصاری، 78 گونه دارویی، 51 گونه مرتعی و 23 گونه سمی در این منطقه شناسایی شده است. از نظر ارزش حفاظتی گونه ها نیز 19 گونه در موقعیت خطر کمتر و یک گونه آسیب پذیر می باشند.
اکولوژی
منصوره کارگر؛ زینب جعفریان؛ رضا تمرتاش؛ سید جلیل علوی
دوره 29، شماره 4 ، زمستان 1395، ، صفحه 855-866
چکیده
فلور هر ناحیه نتیجه واکنش‌های جامعه زیستی در برابر شرایط محیط کنونی و تکامل گیاهان در دوران گذشته است. مراتع سیاه بنه در حوزه آبخیز لاسم با مساحت حدود 5000 هکتار در استان مازندران قرار دارد. هدف تحقیق حاضر معرفی فلور، شکل زیستی، انتشار جغرافیایی، نوع گرده افشانی و نوع پراکنش گونه‌های این منطقه است. نمونه‌برداری در خرداد و تیرماه 1393 ...
بیشتر
فلور هر ناحیه نتیجه واکنش‌های جامعه زیستی در برابر شرایط محیط کنونی و تکامل گیاهان در دوران گذشته است. مراتع سیاه بنه در حوزه آبخیز لاسم با مساحت حدود 5000 هکتار در استان مازندران قرار دارد. هدف تحقیق حاضر معرفی فلور، شکل زیستی، انتشار جغرافیایی، نوع گرده افشانی و نوع پراکنش گونه‌های این منطقه است. نمونه‌برداری در خرداد و تیرماه 1393 اجرا شد. سپس نمونه‌های گیاهی بر اساس روش مرسوم مطالعات تاکسونومی جمع آوری و با استفاده از منابع موجود شناسایی و تیره، جنس و گونه هر یک از آنها تعیین گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که در این منطقه 137 گونه گیاهی 30 تیره و 107جنس وجود دارد. تیره‌های Asteraceae (24 گونه)، Poaceae (21 گونه) و Lamiaceae (17گونه) مهم-ترین تیره‌های گیاهی موجود در منطقه هستند. بر اساس شکل زیستی رانکایر، 9/51 درصد گونه‌ها همی کریپتوفیت، 38/31 درصد تروفیت، 48/9 درصد کریپتوفیت ،10/5 درصد کامفیت و 45/1 درصد فانروفیت بوده است. بررسی پراکنش جغرافیایی عناصر گیاهی نشان داده است بیشترین درصد عناصر گیاهی مربوط به نواحی رویشی ایران- تورانی با 58/60 درصد است. نتایج حاصل از دامنه تحمل گونه ها به شاخص های اکولوژیکی بیانگر این مطلب بود که برای شاخص هوموس، 121 گونه دارای ارزش 3 و بعد از آن 11 گونه دارای ارزش اکولوژیکی 1 بودند. برای مواد مغذی خاک 86 و 27 گونه به ترتیب به شاخص اکولوژیکی 3 و 2 تعلق داشتند. همچنین 104 گونه به طبقه 3 اسیدیته خاک تعلق داشتند.
